ve ayımın gözleri saydam

Kumdan kaleler diye bir grup vardı hatırlarsınız belki. Biz bu grubu bir ara çok sevdik, 99-2001 yılları arası çok dinledik. Sonraları Tuna Kiremitçi denen migros yazarının o gruptan ayrılması ve başka başka gamzelilerle hayatımıza girme çabaları bile bizi bu gruptan soğutmadı. Çünkü o grup bizim için sadece kumdan kaleler idi kurucularından bağımsız.

Niye şimdi durup dururken Tuna Kiremitçi'ye atar yaptım onu da bilemiyorum.

Her neyse Kumdan Kaleler'in Evde yoklar şarkısı tabi diğer tüm şarkıları gibi benim için çok değerlidir. Bir oyuncak - bavul - yalnızlık - rakı bu kadar güzel birleşebilir bir şiirde...

O zaman sizi şarkıyla baş başa bırakayım:

Evde Yoklar Kumdan Kaleler

Yaşasın Oyuncak

oyuncak severim demiş miydim ?

Oyuncak sevmek öyle çocukluk çağa ait bir eylem değil. Bu konuda kesinlikle ısrarcıyım. Küçük bir kız çocuğu iken oyuncaklara bayılırdım, üniversite çağlarında hala severdim, şimdi çalışan 30 yaşında bir kadınım ve hala çok seviyorum oyuncakları.

O yüzden kendime sponsor oyuncak firmaları bulmak umudu ile belki ( şimdi siz reklam için açmış blog dersinizi diye peşin peşin söylüyorum) ve sevdiğim aldığım ya da almak istediğim oyuncakları anlatmak içimi boşaltmak için açıyorum bu blogu.

Oyuncaklar güzeldir ve yaşasın oyuncak demek için biraz da...